ja też przez kilka lat biegałem sam, aż do zeszłego roku, kiedy znalazłem partnera biegowego w klubie biegacza. Będąc na podobnych poziomach (on był jednak trochę lepszy) i mieszkając niedaleko siebie, udało nam się zgrać na poranne treningi kilka razy w tygodniu (ani dla niego ani dla mnie nie była to 100% ilość treningów tygodniowo).

Początkowo były to 1-2 treningi razem w tygodniu, potem 3-4. Dzięki jego doświadczeniu mogłem poprawić nie tylko regularność, ale i technikę biegu, prędkość oraz poprawnie zaplanować jednostki treningowe dla optymalnego rozwoju - w ciągu półrocza razem biegania (od lutego do września) poprawiłem swój czas na maratonie o 31 minut, tj. z 3:31 na 2:59.

Dla nas obu wartością dodaną była silna motywacja do regularnego biegania - nawet jak samemu się nie chce, to jak się jest z kimś umówionym to trzeba iść. Ponadto w okresie letnim przy wysokich temperaturach tylko rano da się rześko pobiegać (pamiętam lipiec 2012 i temperatura 30 stopni po godz. 21ej wieczorem i "tylko" 23 stopnie o 6:45 rano), i żeby rano wstać to jednak - w moim przypadku - musiałem być z kimś umówiony.

Edytowany kades82 (2013-03-27 23:19:14)

Biegam sam bo lubię odciąć sie od codzieności, od tej monotoności i szarości. Uwielbiam ten błogi spokój i tylko rytmiczne bicie serca, ulubiona muzyka na uszach i setki myśli, marzeń przemysleń...

A ja biegam sam... bo muszę - z powodów niezależnych ode mnie musiałem wyemigrować do Norwegii. Jestem tu całkowicie sam, w promieniu 20km mieszka bardzo mało ludzi, nie wspominam już nawet o tym, żeby poznać kogokolwiek z Polski. Ile ja bym dał żeby móc z kimś pobiegać...

Biegam sam.... Po części z własnego wyboru. Bieganie pozwala oderwać się od rzeczywistości, miarowy krok i bicie serca pozwala myślom swobodnie przelatywać przez umysł, wprawiając może trochę w stan oderwania umysłu od ciała, daje szansę na odpoczynek dla zmysłów ...może dlatego nigdy nie biegam ze słuchawkami i muzyką. Ale czasami brak jest towarzystwa innego biegacza, aby móc dzielić się "biegowym życiem", motywować się wzajemnie.

Cale zycie czlowiek jest samotny,ale od czasu do czasu przerywają nam ją inne osobySamotnosc w biegu jak i bieg w samotnosci lepsze to niz za tlumem ciagly i slepy poscig:p

Ucieczka od samotności, rozmowa samego ze sobą i na rozmyślenie wszystkiego co się wokół mnie dzieje. Odpoczynek od ludzi.

Cały dzień przebywam z ludźmi, tęskno mi czasem za samotnością, taką chwilą aby być sam na sam z własnymi myślami. Ale na szczęście istnieje bieganie i całe 60 minut co drugi dzień tylko dla siebie. Brzmi egoistycznie ale jakie to piękne

Ja również biegam sama i cieszę się każdą taką chwilą. Swój rytm i w końcu moment na to aby scalić swoje ciało i ducha. Pokonuję trasę, mijam mnóstwo ludzi ale tak naprawdę czuję jakby to były tylko obrazy, które mnie otaczają - pełna koncentracja na sobie i swoich myślach. To najlepszy sposób, aby dać sobie wytchnienie od całego zgiełku dnia codziennego i miliona bodźców.

"Wiem tylko, że trzeba biec, nie wiedząc dokąd, przez pola i lasy. A linia mety nie kończy biegu, choćby wiwatował tam przyjazny tłum. To jest właśnie samotność długodystansowca" /CS/

Ja również nie wyobrażam sobie biegania z towarzystwem, choć może dopinguje to do większego wysiłku, ale najlepiej jest gdy utrzymuje się narzucone przez siebie tempo, bez oglądania się na innych, jest czas żeby przemyśleć swoje sprawy i zmierzyć się z własną fizycznością, ale miło na trasie minąć się i przywitać z innymi biegaczami - uśmiech,cześć i dalej